من کسی رو می شناسم که گل شیپوری و شاه پسند  رو توی باغچش می کاره و هر روز بهشون آب می ده .

من کسی رو می شناسم که هنوز به عدل و عدالت اعتقاد داره. من کسی رو می شناسم که با همه آدمایی که دیدید متفاوته من کسی رو می شناسم که وقتی بی عدالتی ها رو که می بینه برای آن فردی که مظلوم واقع شده گریه می کنه. من کسی رو می شناسم که وقتی که بیچاره ای رو می بینه نمی تونه تحمل کنه و ناشناخته به اون کمک می کنه و خودش را بیچاره تر از او می بینه که جایی-دنیایی- زندگی می کنه که این چنین باید باشه.

من مادری رو می شناسم که هر روزش را با شبش یکی کرده.من پدری رو می شناسم که برای اینکه پیش خونوادش و پیش وجدان خودش شرمنده نباشه پاک زندگی می کنه و دستش رو پیش آدمای این دنیا دراز نمی کنه.

تنهایی را دوست دارم زیرا بی وفا نیست ... تنهایی را دوست دارم زیرا عشق دروغی در آن

نیست ... تنهایی را دوست دام زیرا تجربه کردم ... تنهایی را دوست دارم زیرا خداوند هم

تنهاست .. . تنهایی را دوست دارم زیرا.... در کلبه تنهایی هایم در انتظار خواهم گریست و انتظار

 کشیدنم را پنهان خواهم کرد

بی‌اراده متولد می‌شویم. بی‌اختیار زندگی می‌کنیم. بدون اینکه بخواهیم می‌میریم. داریم زندگی می کنیم و

نمی‌تونیم در تولد و مرگ دخالتی داشته باشیم، اما بیایید آنطور که دوست داریم دیگران را دوست داشته

 باشیم تا وقتی که برای همیشه می‌رویم خاطرمان در ذهنها و خاطره ‌ها باقی بمونه... بیایید دلی رانشکنیم

تا نشکنند دلمان را با آرزوی عمری طولانی و شاد برای همه....

 آدمها مثل رودخانه میمانند
آدمها رودخانه هستند
و حسادت فصلی از سال
حسادت چهره ای زشت از رودخانه ی وحشی آدمهاست
که با تند آب و سیل ، هر چه ساختند را ویران میکنند
و در آن خشم ویرانگر اهریمنی
در آن حس مبتذل بی معنا
جایی نیست که بیاندیشی
آیا گلی که در باغ دلی کاشته بودم نابود کردم؟
چند می ارزد؟ غرور از کشتار شخصیت جوانه های محبت؟
کاش حسادت میمرد
حسادت ماده شغالی است پیر ، آبستن نوزادی زیبا رو و زشت اندیش
حسادت نفرت میزاید
حسادت حقارت میزاید
حسادت از لحظه های آبی، ساعتهای مبتذل بی شرفی میسازد
حسادت انسانیت را در ذهن و احساس را در قلب میکشد
آدمها کاش چشم هایشان را باز کنند
آدمها کاش از زور حسادت تب نکنند
تب کنند ، برای آنها که برایشان میمیرند
تب کنند از داغ عشق ، از داغ محبت
آدمها کاش لبخند بزنند! که آسانتر هم هست از خشم
آدمها کاش چشمهایشان هر روز چند لحظه کور باشد
تا با چشم دل ببینند
کم ... اما ببینند
آدمها کاش به طراوت باغ همسایه رشک نبرند
به جای خشکاندن باغ همسایه ، باغ خود را آباد کنند
کاش برای خوب بودن قانونی جز بد کردن دیگران بنا کنند
کاش باور کنند ، بهترین ها ، در بدترین ها نهفته

با سلام خدمت تمامی دوستای گلم......

این شعر و خیلی دوست دارم ....یکی از دوستام تو جنوب که سالی یه بار همدیگر و تو مشهد زیارت می کنیم....تو شبهای حرم کنار اون گنبد نورانی که نگاه کردنش به دنیا می ارزه..برامون می خوند....امروز یادی از دوست گرامیمان کردم...خواستم این شعر و تو وبلاگ بزارم....از همه شما ممنونم...شاد باشید

من دلم میخواهد خانه ای داشته باشم پر دوست کنج هر دیوارش دوستانم بنشینند آرام گل بگو گل بشنو هر کسی میخواهد وارد خانه پر مهر و صفامان گردد شرط وارد گشتن شستشوی دلهاست شرط آن داشتن یک دل بی رنگ و ریاست بر درش برگ گلی میکوبم و به یادش با قلم سبز بهار مینویسم ای دوست خانه دوستی ما اینجاست تا که سهراب نپرسد دیگر خانه دوست کجاست.

دست خالی نمی مونی اگه.....

همیشه در نوشته های من خدا حضور داشته است

 به یاد داشته باش اگر برای یک کار اشتباه هزار دلیل بیاوری می شود هزار و یک اشتباه...

                                                                                       (ابوعلی سینا) 

برای چشیدن طعم شیرین لحظه ها لبخندی کافیست....

  خوشبختی یعنی هماهنگی با حوادث روزگار....

 گوش دادن را یاد بگیر، گاه فرصتها با صدای آهسته در می زنند...

مراقب افکارت باش...چون افکارت گفتارت را می سازد.

مراقب گفتارت باش...چون گفتارت اعمالت را می سازد.

مراقب اعمالت باش...چون اعمالت عادتهایت را می سازد.

مراقب عادتهایت باش...چون عادتهایت شخصیتت را می سازد.

مراقب شخصیتت باش...چون شخصیتت سرنوشتت را می سازد.

مراقب باشید چه آرزویی می کنید، چون ممکن است به آن برسید.

 مرد بزرگ به خود سخت می گیرد و مرد کوچک به دیگران.

 اعتراف به کردار بد، آغاز کردار نیک است.

 هیچوقت به خدا نگویید: من یک مشکل بزرگ دارم به مشکلتان بگویید: من یک خدای بزرگ دارم.

 یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق زهر بی سر و پایی نکنیم

حقیقت جان سلام
امیدوارم که خوب باشی و مثل قبلانا هنوزهم بهم جواب بدی
می دونی یه چند مدتیه که یه چیز توی دلم مونده و نمی تونم به هیچکس بگم
راستش قلبم شکسته
یعنی نمی دونم چی شد که یهو شکست
شکستمش یا شکستنش رو نمی دونم
فقط یهو بخودم اومدم دیدم که ای وای چقدر افسرده شدم
دلم می خواست همه چیز رنگ تورو داشت ، خالص بود ، واقعی بود
دلم میخواست اون چیزی بشه که
بخاطرش خودمو اینقدر محصور کرده بودم
از بدی ، از وسوسه های این یارو شبح مزخرف که هر شب
باهاش سرو کله میزنم
ولی
چی شد
اون چیزی که تو می خواستی
بله درسته ، می دونم یک روز باید اتفاق بیافته
مثل همیشه
این بار هم بار اول نیست
روزهای نگاه ، روزهای لبخند ، روزهای قلب ، روزهای اخم و روزهای فراموشی
مثل خواب می مونه ، فقط فرقش اینه که سردردش تا مدتها باهامه
آره حقیقت عزیز
میخواستم بدونم این توهم کی تموم میشه
بابا جون من کم آوردم تو این دنیای مزخرف
تو که می دونی عزیزم
چی میشد یا نبود یا اگه بود ، حداقل یک جهت درست
بهم نشون میدادی که اینقدر نپزم که بسوزم
!! بعد هم به خودم بگم : دنیا دیده

جون مقدس خودت یک حد برام تعریف کن
فقط بگو تا فلان موقع باید اینها رو تحمل کنی
میگم باشه
فقط از این توهم منو نجات بده
بهم بگو: خدا در همین نزدیکیه
بهم بگو: صبرت مقدسه
بهم بگو : ساعت چنده ؟ الان چه زمانی است ؟
بعدشم بگو : می دونی خدا باز هم نزدیک تر شده
میگم : چشم !

میخوام این دفعه جلوی این همه نامردی بیاستم
می خوام بدونم این آدما کی می فهمن تو هم وجود داری

برام دعا کن تا برات دعا کنم
سرتم درد آوردم ، آخه جز تو کسی نیست برام تره خورد کنه

می خواستم واسه یکی از اقایونی که برام پیام گذاشته بودن و گفتن از اینکه اسم وبلاگم انتظار ظهور است....مطالبش ربطی نداره...یه سری مطلب راجه به اقامون بنویسم...چرا درست می فرمودند....ولی من واژه انتظار ظهور رو دوست داشتم انتخاب کردم...شاید واسه من با مفهوم بود...

(راه شناخت مهدى (علیه السلام))

                براى شناخت حضرت مهدى (علیه السلام) و ویژگى هاى شخصى و کیفیت غیبت و ظهور او هیچ وسیله اى بهتر از آیات شریفه قرآن کریم و روایات معصومین (علیهم السلام)نیست. با اینکه در این زمینه و با اتکاى به همین آیات و روایات، بیش از هزار کتاب و رساله نوشته شده است بازهم به طور یقین مى توان گفت که در تمامى آنها، جز بخش کوچکى از معارف مربوط به این آخرین ذخیره الهى، تبیین نشده است. زیرا ابعاد وجودى او را ـ همچنان که در باره امیرالمؤمنین (علیه السلام)فرموده اند ـ کسى جز خدا و پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم)به تمام و کمال نشناسد. و باز کلام خدا و پیامبر و اهلبیت را هرکسى به درستى فهم نتواند کرد.

                علاوه بر این، خاصیت دوران غیبت است که نمى توان مطمئن بود که همه فرمایشات آنان به ما رسیده باشد.

                با این همه، آنچه در پى مى آید تنها مرورى بر پاره اى عناوین و ذکر نمونه هایى در هر باب است. بسان بر گرفتن قطره هایى از دریایى بى کرانه، که گفته اند:

آب دریا را اگر نتوان کشید***هم به قدر تشنگى باید چشید