عشق اتش سوزان است و بحر بی کران است. هم جان است

 و هم جان را جانان، قصه ی بی پایان است و درد بی درمان، عقل در ادراک وی حیران است

 و دل از دریافت وی ناتوان، نهان کننده عیان است و عیان کننده نهان، روح روح است و فتوح فتوح،

 لیک روح اجساد و حیات فواد افراز جان است. اگر خاموش باشد دلش چاک کند

و از غیر خودش پاک کند و اگر بخروشد وی را زیر و زبر کند

و از قصه ی وی کوی و شهر را خبر کند. هم آتش است و هم آب. هم ظلمت است و هم آفتاب.

عشق درد نیست لیکن به درد آرد، چنان که علت حیات است، هم چنان مسبب ممات است،

 هر چند مایه راحت است، پیرایه آفت است.

 محبت محب را سوزد نه محبوب را و عشق طالب را سوزد نه مطلوب را:

آن کس که کمال عشق بشناخت                                                            معشوق به ذل عشق بشناخت

مست توام، از جرعه و جام آزادم

مرغ توام، از دانه و دام آزادم

مقصود من از کعبه و بتخانه تویی

ورنه من از این هر دو مقام آزادم

                                                                                   خواجه عبدالله انصاری              

یا رب دل پاک و جان آگاهم ده

آه شب و گریه ی سحرگاهم ده

در راه خود اول ز خودم بیخود کن

وآنگه بی خود، بسوی خود ر

همه افرادی که از دنیا می روند حالتشان بعد از مرگ مساوی نیست، جمعی از ارواح تا روز قیامت متوجه هیچ چیز نمی شوند، بلکه پس از مردن و سوال قبر سر به زمین می گذارند و وقتی سر بر می دارند، قیامت شروع شده و آنها وارد صحرای محشر می گردند.

جمعی که اهل صواب هستند و تزکیه نفس و کارهای خوبشان بیشتر از کارهای بدشان می باشد، در بهشت عالم برزخ با خصوصیاتی که در سرگذشت عالم عجیب برزخ نوشته ایم زندگی می کنند و روحشان آزاد است و به همه جا می روند و از حال کسانی که در عالم دنیا هستند با خبرند....

و جمعی هم کافر و اهل عذابند، آنها یا در قبرشان و یا در برهوت و یا در سائر جاها از قبیل کوههای بین مکه و مدینه در عذابند و اگر خدا اجازه دهد و مصلحتی در کار باشد، ممکن است گاهی با بعضی از اهل دنیا تماس بگیرند.

خسته ام از این دنیای به ظاهر زیبا

از این مردم که به ظاهر صادق و باوفا اند

خسته ام از دوری، از درد انتظار، از این بیماری ناعلاج

خسته ام از این همه دروغ و نیرنگ...خستهام

آری پروردگارا از این دنیا خسته ام از آدمهایش

از دروغ هایش از نیرنگ هایش خسته ام

پس کو صداقت و محبت چرا اندکی محبت

در میان دل مردم نیست همش نیرنگ پیداست

دیگر دست محبتی در میان مردم نیست

 دیگر عشق پاک و مقدس در میان مردم نیست

سفره دل مردم همش دروغ است

به ظاهر پاک و صادقانه است.........

آبجی نیاز

فهمیده ام که ادمها گاهی اوقات انسان را به شگفتی وا می دارند. بعضی وقتها درست همان کسی به تو کمک می کند تا سر پا به ایستی که انتظار داشتی تو را به زمین بزند.                               

                                                                                                                                                32 ساله

فهمیده ام که آدم عصبانی هیچ کاری را درست انجام نمی دهد.

                                                                                                                                                 53 ساله

فهمیده ام که هیچ جنس با کیفیتی را ارزان نمی فروشند.

                                                                                                                                                  52 ساله

فهمیده ام که گرمی، دوستی، محبت و مهربانی پر طرفدارترین کالاهای جهان هستند. کسی که بتواند آن ها را تامین کند هرگز تنهایی را تجربه نخواهد کرد.

                                                                                                                                              79 ساله

                                                                                                                            اچ.جکسون براون

من به خودم رسیده ام ....
 به یک باور بیست ودو ساله ی گنگ مبهم
 و هنوز هم خودم را پیدا نکرده ام
 و نمی دانم که اصلا چرا هستم و چرا باید باشم !!!
 ( بیست و دو سال از این اتفاق می گذره و من هنوز هم درک نکردم که چرا انسانها معتقدند لحظه تولد زیباترین لحظه زندگی ست !!!)
 من خودم را می بینم که هر روز مثل دیروز از خواب بیدار می شود و تمام کارهای تکراری دیروز را انجام می دهد
 مثل یک رباط یا یک عروسک کوکی ....
 من خودم را می بینم که هر روز در جستجوی چیز تازه ایست و نمی داند که آن چیست فقط می گردد و پیدا نمی کند و باز هم می گردد و می گردد اما.....
 من خودم را می بینم و دلم را که هر روز با من قهر می کند و هر وقت هم فرصت پیدا می کند مدام بهانه می گیرد و بیقراری می کند و هنوز هم نمی دانم که حرف حسابش چیست!!!
 من خودم را می بینم که گاهی احساس می کند به آخر خط رسیده و مرگ را به هر چیز دیگری ترجیح می دهد و گاهی آنقدر شاد است که قلبش مثل قلب یک گنجشک می زند و دلش می خواهد که زمان بایستد وحرکت نکند ...
 من خودم را می بینم ... خودم را و تمام صفات خوب و بدم را....
 و گاهی تصویر مبهمی از پیری و مرگم را می بینم و تصویری از سنگ قبرم و قطره اشکی را که ممکن است برای من و به خاطر من از گونه ای به زمین بچکد ....
 و حال من به یک باور بیست و دو ساله از خودم رسیده ام
 و بعد هراسان می شوم که من که هستم چه هستم و چرا باید باشم و اصلا به کجا باید برسم ؟؟؟
 احساس می کنم که خودم را گم کرده ام ....
 آه من گم شده ام در این باور بیست و دو ساله ام ....

آبجی نیاز