رود می نالد...

جغد می خواند...

غم بیامیخته با رنگ غروب

می تراود ز لبم قصه سرد

دلم افسرده در این تنگ غروب....

 دلم به وزن آفرینش گرفته است ... حدیث جدایی یا نزدیکی نیست ... ! قدر یکدیگر را نمی دانیم ... در دنیایی کوچک هر یک به اندازه قلب خویش گرفتاریم ... « از هیچ کس نمی پرسند چه هنگام می تواند خدانگهدار بگوید ... از عادات انسانیش نمی پرسند ... از خویشتنش نمی پرسند ... » کاشکی مثل روزهای عید هر روزمان را .. هر لحظه مان را لبریز از عشق قناعت گونه صرف می کردیم ... و بین دلهایمان این همه گله دیوار نشده بود ... کاشکی روزهای واپسین عاشقی فرصتهای غنیمتمان بود ... یکدیگر را می فریبیم .. دل خویش را یک بار هم که دریایی می کنیم طوفانی میشود ! می خورد به صخره ها می تازد... ویران می کند ... چرا ما یاد نگرفته ایم قانون وفاداری را .... چرا سخت شده است گذشت و گذشتن و دوست داشتن و دوست داشته شدن بی شائبه ... بی محابا ... بی پروا ... دلم گرفته است به وزن آفرینش

 زندگی را دریاب ...که زندگی حبابی بیش نیست .

اجی     مجی    لا ترجی  

 حالا نوبت آقا بود، چند لحظه فکر کرد و گفت 

خب، این خیلی رمانتیکه ولی چنین موقعیتی فقط یک بار در زندگی آدم اتفاق می افته ، بنابراین، خیلی متاسفم عزیزم ولی آرزوی من اینه که همسری 30 سال جوانتر از خودم داشته باشم.

  خانم و پری واقعا نا امید شده بودن ولی آرزو، آرزوه دیگه  !!!

 و آقا 92 ساله شد!

پیام اخلاقی این داستان

 

مردها شاید موجودات ناسپاسی باشن ،

 ولی پریها................

 

خدایا!

خدایا تو خودت می دونی اشکهایم نشانه چیست .

پس در این دل شکسته به دنبال چی هستی که هر لحظه غمی را بر آن ارزانی می کنی

خدایا تو خودت میدونی دنیای من با تو معنی پیدا می کنه پس چرا همیشه منو در برزخ زندگی بدون راهنما قرار میدی ؟

خدایا تو خودت از سر درون خبر داری و می دونی این بنده نمی تواند شکرت را به جای آورد پس راحتش کن تا در این شرمندگی نمونه.

خدایا ای یگانه محبوب دل غمگینم !

چه روزهایی برای تو گریستم و تو چشم بر اشکهایم بستی .

چه شبهایی با تو سخن گفتم اما تو مرا بدون پاسخ رها کردی .

چگونه ای .......؟

من هنوز در حیرتم که بهانه های این دل شوریده برای پیوستن به تو چیست ؟

با همه بدیهایم سوی تو آمدم تا مرا باز مورد رحمت خود قرار بدی . خدایا تو را به غروب جمعه که یاد آور حجت توست مرا رها نکن .

من بی تو هیچم

خدایا!

خدایا کاش حکمت کاراتو می فهمیدم .تو که میگی هر کس رو به اندازه ظرفیتش امتحان می کنی پس چرا منو داری بیشتر از تحملم امتحان می‌کنی.هر بار سختر از پیش.

نمیدونم میخوای من متوجه چی بشم اما تو که بهتر میدونی این دنیا برای من ارزشی نداره پس .......

ای کاش.........؟؟؟ این علامتا از تو ذهنم پاک شن و درک کنم که هدفت از این امتحانای سخت چیه؟

هر قدر بیشتر به تو نزدیک میشم تو سختر از من امتحان میگیری

نمیدونم شاید مستوجب این عذاب ها هستم که تو برام در نظر گرفتی اما کاش می فهمیدم عقوبت کدام گناهم رو می کشم.