نزدیکترین نقطه به خدا....

  نزدیک ترین نقطه به خدا هیچ جای دوری نیست.نزدیک ترین نقطه به خدا

  نزدیک ترین لحظه به اوست،وقتی حضورش را درست توی قلبت حس می

  کنی، آنقدر نزدیک که نفست از شوق والتهاب بند می آید.

  آنقدر هیجان انگیزکه با هیجان هیچ تجربه ای قابل مقایسه نیست.تجربه ای

  که باید طعمش را چشید. اغلب درست همان لحظه که گمان می کنی در برهوت

  تنها ماندی، درست همان جا که دلت سخت می خواهد او با تو حرف بزند،همان

  لحظه که آرزو داری دستان پر مهرش را بر سرت بکشد، همان لحظه نورانی

  که ازشوق این معجزه دلت می خواهد تاآخردنیا از ته دل وبا کل وجودت اشک

  شوق شوی وتا آخرین ذره وجود بباری. نزدیک ترین لحظه به خدا می تواند

  در دل تاریک ترین شب عمر تو رخ دهد،یا در اوج بزرگ ترین شادی

  دلخواسته ات.می تواند درست همین حالا باشد و زیباترین وقتی که می تواند

  پیش بیایدهمان دمی است که برایش هیچ بهانه ای نداری. جایی که دلت برای

  او تنگ است. زیبا ترین لحظه ی عمر و هیجان انگیز ترین دم حیات همان لحظه

  باشکوهی است که با چشم خودت خدا را می بینی.درست همان لحظه که می بینی

  او با همه عظمت بیکرانش در قلب کوچک تو جا شده است.

  همان لحظه که گام گذاشتن او را در دلت حس، و نورانی و متعالی شدن حست را

  درک می کنی.آن لحظه که می بینی آنقدر این قلب حقیر ارزشمند شده است که خدا

  با همه عظمت بیکرانش آن را لایق شمرده و بر گزیده.

  و تو هنوز متعجب و مبهوتی که این افتخار و سعادت آسمانی چگونه و

   ازچه رواز آن تو شده است.

اگر با کلمات دعا می کنی ، واژه هایت را از عشق پر کن و آنها را از اعماق قلبت برای خدا بازگو کن.وقتی دعا می کنی از ته دل با وی سخن بگو.به پروردگارت نشان بده که حاضری تمام وجودت را به پایش قربانی کنی.

راحت و ساده سخن بگو و بگذارتا قلبت هر چه را می خواهد به حضرت دوست بگوید.

چراغ دلت را روشن نگه دار!!!!!!!!!

عشق باید ماندگار باشد و شرط پابرجایی اش این است که دایم به آن نیرو بخشی.

یک چراغ نفتی تا آن زمان روشن می ماند که نفت ، قطره قطره به آن برسد. وقتی هیچ نفتی نباشد ، هیچ نوری نیست و زمانی فرا می رسد که معشوقت به تو می گوید :" تو را نمی شناسم ".

قطره های نفت چراغ عشق ما چیست؟

چیز هایی مانند لذت بردن از زندگی ، صبر، ساکت بودن، به درد و دل دیگران گوش دادن و................

خدا را در آن دور دست ها جستجو مکن.او در درون توست. مواظب چراغ دلت باش تا او را ببینی.

گویند درمان سوز عشق، وصال معشوق است اما چون عاشق و معشوق یکی شوند لفظ عشق می ماند و بس.       

دنیای عجیبی شده است ... چرا حقیقت پنهان است و دروغ جاری شده است ؟ ... « از بخت یاری ماست شاید که آنچه می خواهیم یا به دست نمی آید یا از دست می گریزد .... » و عشق سایه کمرنگی است که همه به دنبالش می گردند ! اساسا آیا حقیقت وجود دارد ؟ این سؤالیست که گاهی از خود می پرسم ! « ...حقیقت بسی مهمتر است از آنچه واقع می شود ... » عصاره فکر من اینجاست که حقیقت چیزیست که ما دوست داریم اتفاق بیفتد و واقعیت آن چیزیست که بالذاته اتفاق می افتد ... واقعیتهایی که ما هر روز با آنها در حرکتیم اعمالی برخاسته از غرایز است ... همیشه یادمان داده اند که غریزه یک رذیله اخلاقی است و جایی که اخلاقیات بند به پای بشر می افکند قدرت انتخاب زایل می گردد ! ... « التهاب یک بوسه پرتگاه حسرت هزار فرشته است ... سیب تنها یک بهانه است ... عشق صادقانه دروغ می گوید .... » غریزه جزو ذات انسان است و چیز پست و پلیدی نیست و هیچ کس نمی تواند غریزه را انکار کند . غریزه باعث می شود ما بو بکشیم ... بیاشامیم .. نیاشامیم ... و به دنبال همزاد خویش بگردیم و این حس همزاد پنداری از زمان تولد بشر تولد یافت . همیشه بشر به دنبال همزادی که شبیه خود او و چه بسا « خود » او باشد سرگردان است . واقعیات زندگی ذات لخت زندگی است مثل مرگ ... تولد ... خور و خواب و کار و تزاید نسل ... جریانی که پیوسته ادامه دارد و هیچ گاه زندگی از تکرار آن خسته نمی شود ولی ذات بشر همیشه از واقعیت گریزان است زیرا اساسا سر جنگ با آن دارد ...

و اما حقیقت همیشه رویایی دست نیافتنی بوده است ... حقیقت مثل عشق ... انسانیت ... زیبایی ... محبت .... تمام این حقایق تعابیر ذهنی بشر برای امیدوار زیستن هستند و همیشه انسانهای متعالی سعی در یافتن و اجرای حقیقتی هستند . مسئله مهم یافتن حقیقت نیست ... مسئله مهم پایداری در حقایق و عینیت بخشیدن حتی موقتا به حقیقتی است .. زیرا که با تجلی اشعه ای از حقیقت در زندگی روزها نو می شوند .. آدمها با هم دوست می شوند ... عشق زاییده می شود ... ولی نکته ای که باید همیشه به یاد داشته باشیم 2 امر است : 1 ) حقیقت ممکن است موقتا به واقعیت پیوند بخورد و دوباره مثل ستاره ای افول کند پس برای تولد دوباره حقیقتی امیدوارانه بکوشیم

2 ) غریزه را انکار نکنیم زیرا اگر انکار شود بمب حقیقت طلبی به جای تسخیر طبیعت ،  درون انسان انفجار خواهد یافت و غایت این راه گمراهی و دوری از ذات لایزال الهی است .

کائنات بر مدار حقیقت می چرخد و دنیای فانی بر مدار واقعیت ! و تا لحظه ای که بشر زنده است و زندگی می کند دائما مبارزه واقعیت با حقیقت را ادامه خواهد داد و در این عسر و حرج پیوسته خواهد دوید تا روزی که روحش به وصل یار پیوند خورده و تقدیم منبع مطلق حقیقت گردد ......